Zaprojektowanie poprawnego systemu dystrybucji gorącego powietrza najlepiej pozostawić specjaliście, który zadba o wszelkie niezbędne elementy DGP. Poprawny system dystrybucji gorącego powietrza jest zazwyczaj realizowany w kilku etapach, które wieńczy montaż obudowy kominka według własnych upodobań.

Prawidłowa dystrybucja gorącego powietrza – jak wykonać taką konstrukcję

Pierwszym krokiem, rozpoczynających budowanie kominka z dystrybucją gorącego powietrza, jest wykonanie wlotu powietrza zewnętrznego. Dzięki wlotowi do kominka będzie dostawało się powietrze, które jest niezbędne do procesu spalania. Dolot powietrza zewnętrznego montuje się najczęściej od strony ogrodu, który nie znajduje się w pobliżu ulicy, co pozwala uniknąć dostawania się do wewnątrz domu nieprzyjemnych zapachów. Należy pamiętać o wykonaniu czerpni powietrza zewnętrznego na odpowiednim poziomie, tak by nie dostawały się do niej liście, śnieg oraz inne sezonowe zanieczyszczenia. Na końcu takiego wlotu powinna znaleźć się kratka, która będzie zabezpieczała przewód przed szkodnikami. Na kolejnym etapie montowania prawidłowego systemu dystrybucji gorącego powietrza zakłada się kanały, dystrybuujące powietrze zewnętrzne. Wykorzystuje się zazwyczaj rury PCV oraz stalowe ocynkowane, które nie zawsze wymagają izolacji. Izolacji wymaga kanał doprowadzający zimne powietrze, który przechodzi np. przez ogrzewaną piwnicę. Zapobiegnie to skraplaniu się pary na ściankach kanału. Następnie montuje się izolowaną rurę, doprowadzającą powietrze najczęściej bezpośrednio do kominka. Bezpośrednie połączenie zminimalizuje ryzyko wychłodzenia pomieszczenia. Rury transportujące zewnętrzne powietrze można też doprowadzić w pobliże lub pod palenisko, wtedy konieczne będzie zamontowanie przepustnicy, która pozwoli na zamknięcie dopływu powietrza, gdy kominek nie będzie używany.

Dystrybucja gorącego powietrza – kolejne etapy budowy

Do wykonania poprawnego systemu dystrybucji gorącego powietrza najczęściej używa się elastycznego przewodu izolowanego. Przewód idealnie nadaje się do transportu ciepłego powietrza, a także do instalacji wentylacyjnej i klimatyzacyjnej. Taki elastyczny przewód nie wymaga zastosowania kształtek, a dodatkowo charakteryzuje się wysoką odpornością termiczną i zdolnością do tłumienia hałasów. Równie często stosuje się elastyczny rękaw izolowany, który skutecznie zabezpiecza rury i kanały przed utratą ciepła. Najczęściej używa się go przy instalacjach wentylacji grawitacyjnej oraz DGP. W wyjątkowych sytuacjach sprawdza się doskonale rura elastyczna typu flex, która znajduje zastosowanie np. w krzywych szachtach kominowych, które uniemożliwiają zastosowanie sztywnej rury.

Odpowiednio dobrane przewody podłącza się do kominka, ulokowanego na specjalnych nóżkach albo na wzmocnionej podporze. Na przedostatnim etapie budowy, której efektem ma być między innymi prawidłowa dystrybucja gorącego powietrza, montuje się wyloty ciepłego powietrza. W celu zachowania równomiernego rozkładu temperatury powietrza w pomieszczeniu wyloty najlepiej ulokować w pobliżu okien. Takie wyloty mogą być zabezpieczone kratkami albo anemostatami.